Hoe u uzelf kunt vergeven: leren uzelf te accepteren
Schuldgevoel is goed. Ja! Schuldgevoel moedigt mensen eigenlijk aan om meer empathie voor anderen te hebben, corrigerende maatregelen te nemen en zichzelf te verbeteren. Zelfvergeving na schuld is essentieel voor eigenwaarde, wat de sleutel is tot genieten van het leven en relaties. Toch blijft zelfacceptatie voor velen ongrijpbaar vanwege ongezonde schuld.
Ongezonde schuldgevoelens veroorzaken woede en wrok, niet alleen tegen uzelf maar ook jegens anderen om uw daden te rechtvaardigen. Woede, wrok en schuldgevoel verzwakken uw energie, veroorzaken depressie en ziekte en verhinderen succes, plezier en bevredigende relaties. Ze houden je vast in het verleden en voorkomen dat je vooruitgaat.
U kunt zich niet alleen schuldig voelen over uw daden, maar ook over uw gedachten, uw gevoelens of gebrek aan gevoelens. Hoewel je irrationeel bent, voel je je misschien schuldig over de gedachten, eigenschappen, gevoelens en daden van iemand anders. Het is niet ongebruikelijk dat mensen zich schuldig voelen omdat ze hun geloof verlaten of niet voldoen aan de verwachtingen van hun ouders.
Vergeving is nog steeds het antwoord, zegt Everett L. Worthington Jr., Ph.D., een professor in de psychologie aan de Virginia Commonwealth University.
'Veel mensen worstelen met zelfveroordeling of zelfbeschuldiging omdat ze ofwel iets hebben gedaan waarvan ze denken dat het verkeerd is en ze zich schuldig voelen, of omdat ze het gevoel hebben dat ze op de een of andere manier fout of gebrekkig zijn en ze een gevoel van jammer, ”zegt Worthington.
Natuurlijk zijn niet alle gevallen van zelfbeschuldiging schadelijk. 'Er is een reden waarom we ons negatief voelen als we een fout maken', zegt Worthington. De vijf minuten frustratie die je voelt nadat je de verkeerde afslag van de snelweg hebt genomen? Het is een teken om de volgende keer dat u gaat rijden beter op te letten.
Maar zelfbeschuldiging is de moeite waard als je negatieve gevoelens over een grote misstap in je leven, of een reeks kleinere, chronisch worden. Worthington noemt dit 'onvergevingsgezindheid jegens zichzelf', of het onvermogen om vooruit te komen vanuit woede of pijn door een fout uit het verleden, waardoor elk gevoel van afsluiting wordt vertraagd.
Waarom is het zo moeilijk om te vergeven en jezelf te accepteren?
Het gemakkelijkste antwoord dat ik kan bedenken, is dat we het goedkeuren van onszelf verwarren met nooit veranderen, nooit verbeteren en nooit beter worden of krijgen wat we willen in het leven. Dat is gewoon belachelijk. Wat hebben ze met elkaar te maken? Niets.
Herhaal en zie voor jezelf: ik accepteer mezelf. Ik houd van mezelf. Ik vergeef mezelf voor wat ik niet wist totdat ik het leerde.
Dus begon ik te experimenteren met een andere benadering van het leven: een die komt vanuit een plaats van liefde en goedkeuring voor mezelf. Een die geen rekening houdt met pessimisme, kritiek, negatief denken en giftige relaties. Een die me opent voor mogelijkheden en de horizon verruimt in plaats van de gordijnen te sluiten en de overvloed te blokkeren.
Dankbaarheid meditatie en dankbaarheid gebed - affirmaties heeft me veel geholpen.
Begrip waarom zelfvergeving is moeilijk en kan ons aanwijzingen geven om het gemakkelijker te maken:
'God kan je zonden vergeven, maar je zenuwstelsel niet.' - Alfred Korzybski
Als we iets 'fout' hebben gedaan, registreren we dat in ons zenuwstelsel. Als we onszelf iets proberen te vergeven zonder de onderliggende emotie of overtuiging los te laten die we eraan hebben gehecht, is de vergeving niet voldoende. Hoe hard je ook probeert te vergeven, je blijft jezelf in elkaar slaan voor wat er ook is gebeurd - omdat je zenuwstelsel je dat zegt!
'Vergeving betekent het verleden loslaten.' - Gerald Jampolsky
Als we onszelf proberen te vergeven, proberen we iets los te laten dat voelt zoals het is een deel van ons . We laten vrij wie we waren op het moment dat we deden wat het was. Als we wat vergeven iemand anders heeft gedaan, in zekere zin voelt het gemakkelijker. We laten een deel van ons verleden los dat niet in wezen is wie we zijn - tenzij we hebben het verhaal van die pijn zo vaak verteld dat we er onze identiteit omheen hebben gebouwd! In dat geval wordt het moeilijk om de ander te vergeven, omdat de overtreding en onze reactie centraal zijn komen te staan in hoe we onszelf definiëren.
'De belangrijkste truc om goede fouten te maken, is ze niet te verbergen - vooral niet voor jezelf.' - Daniel Dennett
Voor velen van ons voelt het kwetsbaar en zelfs eng om onszelf als gebrekkig te beschouwen. We zijn in wezen bedraad om te overleven, en wezens die te veel fouten maken, worden meestal uit de genenpool verdreven! Zelfs ons onderwijssysteem vertelt ons dat alles wat niet 'goed' is, 'slecht' is en een vorm van straf verdient. We proberen dus koste wat het kost fouten te vermijden, en als we toch een misstap maken, is onze eerste impuls om die te verbergen.
Manieren om jezelf te vergeven en te accepteren
Ontvang vergeving van het universum.
Doe een stap terug en kijk naar het grote geheel, niet alleen naar die schuldgevoelens in je leven. Herinner jezelf eraan dat iedereen fouten maakt en dat ook jij het verdient om vergeven te worden.
Verminder herkauwen.
Mislukkingen uit het verleden minder tijd en aandacht geven, is een manier om vooruit te helpen. Maar u moet ook de verwachtingen en normen die u voor uzelf heeft, onderzoeken. Als je een vriend iets zou willen vergeven, waarom zou je dan een hogere lat aanhouden om voor jezelf op te ruimen?
Stel een intentie vast.
'Zelfacceptatie begint met intentie', aldus psychotherapeut Jeffrey Sumber, MA. 'Het is van vitaal belang dat we voor onszelf de intentie hebben dat we bereid zijn paradigma's te verschuiven van een wereld van schuld, twijfel en schaamte naar een wereld van toelating, tolerantie, acceptatie en vertrouwen', zei hij. Deze intentie erkent dat zelfhaat simpelweg niet tot een bevredigend leven leidt. 'Als ik mijn intentie stel dat een leven met zelfacceptatie veel beter is dan een leven van zelfhaat, dan begin ik een kettingreactie in mijn wezen dat gericht is op een leven in vrede', zei Sumber.
Speel een ritueel van zelfvergeving uit.
Denk aan de pijn die deze situatie heeft veroorzaakt. Geef jezelf dan in feite de empathie die je iemand anders zou geven, samen met een altruïstisch geschenk van zelfvergeving. Het kan helpen om een ritueel van vergeving te doorlopen. Schrijf jezelf een brief, geef jezelf de lengte van een wandeling om je gevoelens nog een laatste keer te verwerken, of creëer een tastbare uitdrukking van de pijnlijke ervaring, zoals een sculptuur in het zand of een stapel stenen in je tuin, om je daaraan te binden zelfvergeving. Steek tijd in deze handeling en besluit dat als je klaar bent, je het echt laat gaan.
Omarm zelfacceptatie.
Zelfs nadat je jezelf hebt vergeven, kan het moeilijk zijn om je fouten uit het verleden onder ogen te zien. Accepteer wat je niet kunt veranderen. Herinner jezelf eraan dat acties niet bepalen wie je bent. Vastlopen in het verleden maakt het onmogelijk om vooruit te gaan naar een betere toekomst.
Zwijg je innerlijke criticus.
Veel mensen stellen hun innerlijke criticus gelijk aan een stem van rede. Ze denken dat hun innerlijke criticus gewoon de waarheid spreekt. Maar als je het niet tegen een geliefde zou zeggen, is het geen eerlijkheid of oprechtheid. Het is een ongerechtvaardigd - en hard - oordeel.
Om je innerlijke criticus te kalmeren, stelde Marter voor om een realistische mantra te kiezen. 'Ik geloof in de kracht van mantra's en moedig cliënten aan om een mantra te kiezen die normaliseert, kalmeert en aanmoedigt in tijden dat de innerlijke criticus zijn lelijke kop opsteekt,' zei ze. Je zou bijvoorbeeld kunnen gebruiken: 'Ik ben maar een mens, ik doe mijn best en dat is alles wat ik kan doen', zei ze.
Zoals Marter zei: 'Onze fouten en onze onvolkomenheden zijn niet slecht of fout of mislukkingen - het zijn de vingerafdrukken van de mensheid en kansen om te leren, genezen en groeien.'
Besluit om met meer zorg te leven.
We maken allemaal fouten. Door te zweren ze niet te herhalen, wordt het gemakkelijker om het goed te maken met wat er is gedaan, terwijl je hoopvol bent over wat komen gaat.
Wees lief voor jezelf.
Veel mensen aarzelen om zelfs maar een greintje zelfvriendelijkheid te tonen, omdat ze het als egoïstisch of onverdiend beschouwen. Maar de sleutel tot zelfcompassie is 'te begrijpen dat zwakte en kwetsbaarheid deel uitmaken van de menselijke ervaring', aldus Deborah Serani, PsyD, een psycholoog en auteur van Living with Depression. 'Als je gaat accepteren wie je bent, moet je van jezelf houden vanwege je tekortkomingen, niet ondanks die', zei ze.
Journaling.
Het opschrijven van je gedachten zal je niet alleen helpen om die opgekropte emoties los te laten, maar ook om je fouten vanuit een ander perspectief te laten zien. Elke keer dat je je schuldig voelt, noteer je het in een dagboek. Houd bij hoe u zich voelt en waarom. Leer de bron van uw schuldgevoel beter begrijpen en u zult snel leren om er afstand van te nemen.
Zelfvergeving is een van de kostbaarste geschenken die we onszelf kunnen geven. Een geschenk dat niet alleen vrede in ons hart zal brengen, maar het zal ook ons leven veranderen en dat van degenen met wie we in contact komen.
'Innerlijke vrede kan alleen worden bereikt als we vergeving oefenen. Vergeving is het verleden loslaten en daarom het middel om onze misvattingen te corrigeren. ' ~ Gerald Jampolsky
Om jezelf het geschenk van zelfvergeving te geven, betekent ruimte in je hart maken voor liefde, jezelf toestaan om liefde te ontvangen van jezelf en van degenen om je heen.
Dankbaar zijn - of dankbaar zijn - voor het verleden kan een positieve invloed hebben op uw toekomst. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen die op een optimistische manier over het verleden nadenken, meer geluk hebben.
Als u aan het verleden denkt, kunt u verschillende gevoelens ervaren - van trots, voldoening en tevredenheid tot bitterheid en woede. Deze gevoelens worden eigenlijk allemaal beheerst door je herinneringen, die je kunt beheren.
Als je slechte herinneringen hebt, kun je ze misschien veranderen in neutrale of goede gevoelens door je denken uit te dagen of door te vergeven.
iets aardigs om tegen iemand te zeggen