Caleidoscoop
Ik denk vaak na over de puzzel van dat wat de mensheid is, stukjes van ontevredenheid en afleiding. We besteden een enorme hoeveelheid tijd aan wensen en hopen, maar nemen nooit ons aandeel in dit alles in handen. Het kostte me een heel leven om te beseffen dat onze omstandigheden altijd een directe weerspiegeling zijn, of het resultaat van keuzes. Keuzes gemaakt, en keuzes niet. Jouw keuzes en die van hen, de wereld van individuen en collectieve gehelen. Agressieve actie en passiviteit, keuze is de hartslag van de mensheid. We brengen ons leven door met dromen van suikerspin-luchten en ponyritjes. Een wanhopige greep naar substantie om de leegte van ongemak en loskoppeling, of erger nog, teleurstelling te vullen.
Als en wanneer
We stellen ons voor als en wanneer als de momenten in het leven waarin we zullen worden ondergedompeld in onze welverdiende en verwelkomde beloning. Rekenend op het idee dat al was het maar zal ons overal productief leiden. Alsof wanneer onze dromen komen uit, er zal iets voortkomen dat een uniek zelfportret creëert. Een leugen die als belofte wordt verkocht. Een uitwisseling van iemands ziel. De waarheid ruilen voor potentieel en beloning. Hier is het ding, de ifs en wanneer van het leven zijn gebouwd op vermoeden en zonder keuze en consequentie. Het leven is geen tweedimensionaal wezen. Het leven bestaat niet zomaar. Het leven is en zal altijd een reeks keuzes zijn.
Wijs met de vingers, geef de schuld, maar niets verandert het feit dat elke omstandigheid in het leven leidt tot een gemaakte of genegeerde keuze. Geen van beide handelingen of inactiviteit heeft adem zonder het kostbare geschenk van de keuze. Kiezen om niets te doen, blijft een keuze. Ik kan terugkijken op elke situatie, elk gesprek en elk misverstand, en zien waar een tsunami van woorden en daden de situatie heeft gecreëerd. Keuzes gemaakt om te blijven of weg te lopen. Om mededogen of minachting te tonen. Kiezen hoe ver en voor hoelang u bereid bent de pijn te verdragen. En dat terwijl je het feit ontkent dat je het huis hebt gecreëerd waarin je leeft. Stenen gooien als een dwaas.
A Fool's Prison
Is dat niet hoe het werkt? We creëren onze eigen gevangenissen. Ontwikkel en bewerk de atmosfeer die het leven uit ons wurgt. We verstoppen ons en we schreeuwen. We huilen en we bidden. ' Als maar je kon me God horen. Ik zal geluk kennen wanneer jij beantwoordt mijn gebeden. ' Onze zorgen aan God overgeven, terwijl we vasthouden aan het idee dat we geen rol hebben gespeeld in het leven dat we leiden. Als we het niet hebben gemaakt, wie dan wel? We kiezen het pad waarlangs we lopen of rennen. Klein gefluister van weten kan ons oor buigen, maar uiteindelijk is de keuze aan ons. Luister of negeer. Het leven gaat niet per ongeluk.
Keuze leidt tot een doel. Geen werelds doel, maar een goddelijk doel. Elke keuze die met God en tegen de vijand wordt gemaakt, leidt naar het pad van begrip. De kennis van zelfbeheersing en opmerkzaamheid bijbrengen. Een energie creëren van contemplatieve besluitvorming. De vijand fluistert al decennia in mijn oor. De meeste dagen merk ik dat ik niet zeker weet waar de stem vandaan komt, alsof ik hem een naam moet geven. Hoe naamloos het ook is, de stem is altijd het portaal van twijfel en veroordeling van de vijand geweest. Het planten van een druipende rozenstruik van vuiligheid en ontmoediging. Het laat me wanhopig achter om te baden in alles wat waar en goed is.
Shattered Glass & Ballerina-pantoffels
Het doel is waar ik merkte dat ik ronddraaide na mijn auto-ongeluk. Dansen op een muziekdoos die zonder pauze amusant ronddraait. Gezogen in de menselijke val van 'wie ben ik?' Alsof de omstandigheden dicteren wie ons diepste wezen is of zou moeten zijn. Het is een geweldige levensles geweest om de vrouw op te sporen die altijd onder de oppervlakte van twijfel en wanhopige angst zweefde. Twijfel aan jezelf en wantrouwen. Het dragen van maskers van prestatie die van sfeer naar sfeer veranderen, in overeenstemming met de weerspiegeling van het zelf. De vertekende achterwaartse kijk van een mens, in de ogen van een ander. Een spiegelbeeld - een caleidoscoop van percepties en concepties. Of zijn het misvattingen en misvattingen? Onze blik is scheef. Verkeerd begrepen.
Ik heb mijn leven geleefd in de overtuiging dat mijn doel uitsluitend in de behoeften van anderen werd gevonden. De behoeften van mijn ouders, vooral mama. De behoeften van mijn vrienden, de weinigen die ik over de muren van mijn fort liet beklimmen. De behoeften van mijn man, een voedende waanzin van energie, verbruikt als reactie op het worden van de plichtsgetrouwe vrouw. De behoeften van mijn zoon, een leven van gefocuste zorg, onderwijs en allesomvattende liefde. School. Werk. Altijd de rol spelen. Trots om de rol te spelen die elke ziel van me verwachtte. Noteer elke interactie, elke straf en beloning, weggestopt als waarschuwing. Een teken van wat zou kunnen zijn, goed of slecht.
Ik ben mijn eigen kapitein
Kennis die werd gebruikt om een versie van mezelf te creëren die de meeste mensen gelukkig zou maken. Uiteindelijk maakte het me allemaal veroordelend en bitter. Het heeft een aantal lange, pijnlijke momenten van reflectie gekost om tot de conclusie te komen dat mijn keuzes hebben geleid tot mijn gemoedstoestand. Geloven dat mijn geluk alleen maar kon bestaan wanneer anderen zijn gelukkig, lieten me gevangen in een cyclus van emotionele ontevredenheid. Stel je voor dat ik de macht heb om de gevoelens van een ander te beheersen, terwijl ik nooit begrijp dat we allemaal onze eigen schepen besturen, natuurlijk met Gods hulp. We kunnen niet het schip van een ander aanvoeren, noch kan een ander ons pad voor ons navigeren. Als je door het leven reist, uitsluitend afhankelijk van de GPS van een ander, zul je nooit aankomen.
We kunnen ons leven niet leiden afhankelijk van de acceptatie van anderen. We kunnen ons niet laten leiden door de keuzes van een ander. We kunnen niet afgeleid worden. Totdat we ons eigen aandeel hebben en keuzes gaan maken, zal het leven nooit veranderen. Zoek toevlucht bij de keuzes die God u voorstelt.
'Als je weigert jouw deel te doen, sluit je jezelf af van Gods deel.' Matteüs 6:15
foto door Diana Feil
