Ongrijpbare leegte

Eens rent een man weg, gefrustreerd door zijn gedachten. Hij blijft lopen, tenzij hij een jungle bereikt. Hij wandelt en verkent de jungle. Daar vindt hij een monnik zittend op de rots. Hij buigt voor de monnik en vraagt ​​of hij zijn vragen kan beantwoorden. De monnik lacht en luistert met alle oren naar hem.

De man zegt:

'Ik heb alles wat ik ooit heb gewenst. Een goed huis, mooie vrouw, briljante kinderen. Ik ben financieel goed geregeld. Ik heb mijn doelen bereikt en ook mijn dromen vervuld. Als ik nu alles heb, voel ik dat er iets ontbreekt in mijn leven. Hoewel het niet is dat ik iets meer van het leven wil, brengt niets me nog steeds tot rust. Waarom is het zo? Waarom ben ik niet in vrede? Wat heb ik nu meer nodig? Deze gedachten in mijn hoofd zorgen voor stress en frustraties in mijn leven. '

Na een tijdje antwoordt de monnik:

'Mijn kind, voordat ik je vraag beantwoord, wil ik dat je naar een paleis gaat. Het is aan de oostkant van deze jungle. Dat paleis heeft veel kamers en een ervan heeft een enorme houten kast. Ga daarheen en zoek die kast. Die kast heeft een kluis erin. Open de kluis en je zou daar vier gouden munten in een doos moeten vinden. Als je die munten voor me komt brengen, zal ik je vragen beantwoorden. '

De man was niet verbaasd over de wens van de monnik. Waarom zou een monnik gouden munten nodig hebben! Waarom negeerde hij mijn vragen en gaf mij in plaats daarvan een irrelevante taak! Hij verlaat de plaats uiteindelijk op zoek naar het paleis. Na een lange weg vindt hij het paleis. Als hij het paleis bereikt, voelt hij zich moe. Hij rust even en gaat op zoek naar een houten kast. Er zijn verschillende kamers in het paleis, dus het duurt een hele dag voordat hij de kamer met een houten kast heeft gevonden. Het is een enorme met meerdere compartimenten erin. Hij onderzoekt elk van deze zorgvuldig om naar gouden munten te zoeken. Uiteindelijk vindt hij de kluis en ontdekt hij een doos die uit gouden munten bestaat. Terwijl hij die munten grijpt, bevriest hij daar. Hij kijkt naar munten en telt weer. Het waren er maar drie. Waar is de vierde munt nu? Hij schreeuwt in zijn hoofd. Hij doet veel moeite om alle compartimenten, lades in de kast keer op keer te doorzoeken, maar tevergeefs.

Hij voelt zich iets meer geïrriteerd. Is er een plek die ik heb gemist bij het zoeken? Is het dat de monnik tegen me loog over vier munten? Talloze gedachten houden zijn geest in bedwang. Hij sliep daar die nacht en was van plan de volgende dag met zoeken te beginnen. Hij besteedt de hele dag aan het vinden van die vierde munt in het paleis. Er is geen enkele hoek van het paleis waar hij de munt niet zoekt. Hij worstelt, voelt zich geïrriteerd en geïrriteerd. Hij voelt zich vermoeiend en verdrietig. Uiteindelijk besluit hij terug te gaan met de drie munten. Hij begint de volgende dag weer te lopen naar de plaats van de monnik.

'Zal hij nu ooit mijn vragen beantwoorden? Zal hij me terugsturen om naar de vierde munt te zoeken? ' Hij worstelt met zulke gedachten op zijn hele weg naar de bestemming. Als hij bereikt, vertelt hij het verhaal opnieuw aan de monnik. Hij zegt sorry dat hij de vierde munt niet kan vinden.

Hij vraagt ​​verder: 'Kunt u me alsjeblieft vertellen waar het is? Hoe zit het met mijn antwoorden nu? '

De monnik glimlacht weer en zegt: “Je hebt je antwoord al, schat! Er is nergens een vierde munt in dat paleis. Ik heb je gewoon over vier munten verteld en dus begon je er vier te vinden. Evenzo zijn het gewoon je eigen gedachten die je dwingen te geloven dat er iets ontbreekt in je leven! Je hebt al alles zoals die drie munten, maar je bent op zoek naar die vierde munt die niet bestaat. Je rent achter iets aan dat je nooit hebt gezien. Als je deze drie gouden munten zou hebben gehad voordat je wist dat er een vierde is, zou je er blij mee zijn geweest. U weet heel goed dat de waarde van 3 munten veel meer is dan die van 1 munt, maar de hebzucht zou u niet toestaan ​​om genoegen te nemen. Je rent achter ongrijpbare leegte aan en verspilt zo je hele leven. Er gaat niets boven leegte, maar het gaat altijd om wat je denkt en waarneemt. '

De moraal van het verhaal is dat we ons altijd vervelen van de routines of ons leven. We vergeten dat wat we ook hebben, iets is dat we ooit hebben gewenst! In plaats van waardering te hebben voor dingen die we hebben of bereikt, klagen we altijd over wat we niet hebben of nog niet hebben bereikt! In plaats van goede relaties te koesteren, huilen we om degenen die nu net voorbij zijn en die geen belang hebben in ons leven. In plaats van te genieten van het heden, maken we ons altijd zorgen over de toekomst.

In elke programmeertaal op het gebied van informatietechnologie geeft leegte geen waarde of is leeg. We vullen die lege ruimte in onze gedachten eerst en voelen ze dan in ons leven. Deze lege ruimte heeft geen retourwaarde! Vul die leegte met gelukkige momenten die je al hebt en die je onder controle hebt. Vlieg als een vrije vogel. Beperk jezelf niet tot materialistisch geluk, het leven is veel meer dan dat! Geluk is altijd in jou. Vier je bestaan.

Tel uw zegeningen en niet wat er ontbreekt!