Mara Wilson zegt: ‘We leven nog steeds met de littekens’ van hoe Britney Spears werd behandeld
Opgroeien in de entertainmentindustrie kan een vreselijke ervaring zijn.
In een nieuw essay voor De New York Times schrijft voormalig kindactrice Mara Wilson over de benarde situatie van kindsterren en reageert op de documentaire Framing Britney Spears.
GERELATEERD: Justin Timberlake verontschuldigt zich bij Britney Spears en Janet Jackson
100 redenen waarom ik van je hou vanwege hem
Wilson herinnert zich een interview met een Canadese krant toen ze 13 jaar oud was en zegt: De schrijver had me gevraagd wat ik van Britney Spears vond. Blijkbaar antwoordde ik dat ik haar ‘haatte’.
Terugkijkend op dat moment, schrijft Wilson, nu 33, had ik eigenlijk geen hekel aan Britney Spears. Maar ik zou nooit hebben toegegeven dat ik haar leuk vond ... Ik denk vooral dat ik de versie van The Narrative die haar omringt al in me op heb genomen.
Ze voegt eraan toe: De manier waarop mensen over Britney Spears spraken, vond ik toen angstaanjagend, en dat is het nu nog steeds. Haar verhaal is een treffend voorbeeld van een fenomeen waar ik al jaren getuige van ben: onze cultuur bouwt deze meisjes op om ze te vernietigen. Gelukkig worden mensen zich bewust van wat we mevrouw Spears hebben aangedaan en beginnen ze haar excuses aan te bieden. Maar we leven nog steeds met de littekens.
GERELATEERD: Mara Wilson slaat critici die haar te ‘eigenwijs’ noemen
super leuke dingen om tegen je vriendje te zeggen
Wilson herinnert zich haar eigen behandeling als de jonge ster uit films als Matilda en mevrouw Doubtfire en schrijft: Het was schattig toen 10-jarigen me brieven stuurden waarin ze zeiden dat ze verliefd op me waren. Het was niet toen 50-jarige mannen dat deden. Voordat ik zelfs maar 12 werd, waren er afbeeldingen van mij op voetfetisjwebsites en gephotoshopt tot kinderpornografie. Elke keer schaamde ik me.
De actrice schrijft later: Maar mijn leven was gemakkelijker, niet alleen omdat ik nooit beroemd was op tabloidniveau, maar omdat ik, in tegenstelling tot mevrouw Spears, altijd de steun van mijn familie had. Ik wist dat er geld voor me was opgeborgen, en het was van mij. Als ik aan het publieke oog moest ontsnappen, verdween ik - veilig thuis of op school.
