Familierelaties als volwassene

Familierelaties zijn elke dag onbekend terrein. Ze ebben en vloeien in de loop van de tijd over in vriendschappen als we het toestaan. Wat me opvalt aan dit onderwerp is de absolute garantie dat deze relaties zullen veranderen naarmate we groeien door de levensfasen. Niet iedereen heeft dezelfde relatie met zijn gezinsleden, in feite is geen enkele gezinsrelatie hetzelfde. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen bij de ontwikkeling van elke relatie binnen een functionerend gezin. Eerst begint het met het paar, hun relatie bepaalt wat voor soort voorbeeld van 'huwelijk' of hoe een paar werkt voor de kinderen die ze voortbrengen. Als er binnen een gezin sprake is van misbruik, zal dat misbruik hoogstwaarschijnlijk van generatie op generatie worden overgedragen en veel gebroken mensen veroorzaken. Aan de andere kant, als liefde en opoffering zich voornamelijk binnen een gezin laten zien, komen er medelevende mensen naar voren. Er moet een mooie, gezonde mix zijn van steun, liefde en soms harde liefde om familierelaties te creëren die later in het leven tot vriendschap uitgroeien.
Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan dat een liefdevol gezin fantastische nakomelingen zal maken. In feite is dat niet altijd het geval: psychische aandoeningen en omgevingsfactoren in combinatie met ervaringen buitenshuis zijn van invloed op de gezinsrelaties. Het leven overkomt ons allemaal en creëert wie we zijn en hoe we naar de wereld kijken. Relaties in het algemeen zijn moeilijk en kunnen zelfs ronduit stressvol zijn. Familierelaties zijn geen uitzondering. Het kost moeite om op het punt in het leven te komen dat je je ouders, broers en zussen vrienden kunt bellen. Betekent dat alle rozen voor de rest van het leven, absoluut niet, in feite staat het garant voor werk! We kwetsen altijd degenen van wie we het meest houden. Dat is absoluut geen cliché, het is een feit. Mensen zijn inherent gebrekkig.
Als er één ding consistent is in het leven, dan is het dat wij mensen slaven zullen worden van onze menselijke natuur, meestal met een mislukking als gevolg van de onvermijdelijke pijn van degenen van wie we houden. Betekent dit dat we allemaal voorbestemd zijn om te falen? Nee natuurlijk niet, maar het betekent dat we anderen moeten kunnen zien en niet alleen onszelf. Verder kijken dan het einde van je neus is een essentieel onderdeel van een functionerende volwassene. In sommige gevallen is het excommuniceren van het gezin wat u moet doen om succesvol te zijn in uw eigen leven. Als iemand het slachtoffer wordt van mishandeling door de handen van zijn familie, is het oké om verder te gaan en te zeggen 'tot ziens!'. Een gezond mens zijn, betekent afscheid nemen van degenen die giftig zijn in je leven. Dit kan balans in het leven brengen, waardoor een individu zijn vleugels kan uitslaan.
Ouderlijke relaties kunnen lastig zijn als iemand volwassen wordt. Het kost van beide kanten inspanning, het 'kind' moet bijvoorbeeld accepteren dat ouders fouten maken, waardoor ze de ouder moeten vergeven. De ouder moet zich realiseren dat het 'kind' volwassen is geworden. Een ouder die naar zijn volwassen kind kijkt alsof het nog klein is, is niet gezond om een ​​vriendschap op te bouwen. Om een ​​echte respectvolle vriendschap te laten bloeien, accepteren beide partijen elkaar en waar ze aan toe zijn in het leven. Zodra deze acceptatie plaatsvindt, kunnen relaties veranderen in een meer volwassen ouder-kindrelatie. Er zal altijd een scheiding zijn in het feit dat de ouder de ouder is, dus daarom zijn er grenzen aan sommige discussieonderwerpen. Het draait allemaal om respect van beide partijen. Ouders vinden het vaak ongemakkelijk om met hun volwassen kind over bepaalde dingen te praten en vice versa.
In mijn eigen gezin kan ik zeggen dat mijn ouders allebei mijn beste vrienden zijn, samen met mijn man en broer. Ze vormen de kern van mijn vrienden, mensen met wie ik wil omgaan. Dit is alleen bereikt door werk en respect. Is het nu altijd gemakkelijk geweest? Oh god nee, er zijn veel worstelingen geweest. Mijn moeder en ik hebben de typische worsteling van tienerdochter / moeder doorgemaakt. We gingen verder en vonden onze gemeenschappelijke basis, leerden over elkaar en bouwden een sterke vriendschap op. Ik kan mijn moeder alles vertellen, ik kan op haar rekenen. Ze houdt van me door mijn fouten, dit maakt onze vriendschap nog sterker. Niemand kent je fouten beter dan je moeder.
Mijn broer en ik zijn maar twee jaar uit elkaar, meestal negeerde hij me in de gangen van onze scholen alsof ik een geest was. We hadden aparte vrienden, gescheiden levens. We hebben nu echter onze vriendschap gevonden. We hebben ontdekt dat we gemeen hebben een blijvende toegewijde vriendschap met elkaar op te bouwen. De enige persoon in de wereld die op dezelfde manier is opgegroeid als ik. Het is voor mij fenomenaal hoe verschillend we zijn, maar als we de verschillen in elkaar accepteren, kunnen we als volwassene goede vrienden zijn. Ik kan op hem vertrouwen zoals ik de rest van mijn gezin kan.
Mijn vader stond altijd op een voetstuk voor mij toen ik opgroeide. Heel typerend voor kleine meisjes, ik was geen acceptatie. Toen ik me op volwassen leeftijd realiseerde dat hij gewoon een mens was, werd hij een dierbare vriend voor me. Ik kijk nog steeds tegen mijn vader op, en ik denk nog steeds dat hij alles van alles weet, maar we zijn vrienden die in elkaars leven investeren. Dit is zoals het zou moeten zijn, ik kan met mijn vader praten en hij kan met mij praten, het werkt.
Al deze relaties werken omdat we liefde voor elkaar hebben aangenomen die op natuurlijke wijze uit familierelaties is voortgekomen en deze hebben laten veranderen in een duurzame betrouwbare vriendschap. Ik zou het niet anders willen. Kijk eens rond in uw gezin, welke relaties kunnen verbeteren? Moeten vergeving en acceptatie verschijnen? Verbetert het afsnijden van sommige gezinsleden uw leven? Doe het dan, ga naar de plaatswortels om andere banden te laten bloeien. Vind een manier om deze familierelaties te laten groeien en ervaar wat familie werkelijk betekent. Familie zal je nooit verlaten, ze zullen je vergeven als je iets verkeerd doet, ze zullen je hand vasthouden terwijl je vecht voor je leven. Kijk naar buiten, concentreer u op het opbouwen van een succesvolle familierelatie, zoek vriendschap. Zoals het gezegde luidt: je kunt in je neus peuteren, maar je kunt niet je gezin kiezen, dus vind rust door aan gezinsrelaties te werken. [contact-form-7 404 'Not Found']