Mislukking

Het wordt in het Oxford-woordenboek beschreven als een gebrek aan succes en toch zou ik het omschrijven als het einde van mijn wereld… Dit is mijn grootste faalangst. Er was een tijd dat deze angst zo verlammend werd dat ik paniekaanvallen kreeg bij de gedachte dat ik zou mislukken. Mijn angst groeide tot een punt waarop ik mijn kamer niet eens kon verlaten, ik kon nauwelijks eten zonder over te geven en tot overmaat van ramp begon ik eigenlijk te falen. Mijn cijfers namen een enorme duik en daarna ook mijn gezondheid.

Afbeelding: tumblr.com

Nu ben ik een jaar geleden begonnen met de universiteit en mijn eerste jaar was geslaagd . Het was niet zonder uitdagingen, maar deze uitdagingen waren van buitenaf en daarom heb ik ze kunnen overwinnen. Ik had de controle over mijn reactie op de uitdagingen. Maar in mijn tweede jaar kwamen de uitdagingen die ik tegenkwam helaas van binnenuit, het was mijn onvermogen om kalm te blijven in het aangezicht van angst. In plaats daarvan verloor ik de controle over wie ik was en verviel ik in zelfgenoegzaamheid en paniek.

Het is niet moeilijk om een meltdown voor te stellen, we gaan allemaal door ze heen, maar ik had op mijn negentiende zeker niet verwacht dat ik zou meemaken wat ik doormaakte. Mijn angst leidde tot depressie en ik bereikte een donker punt in mijn leven waar alles zinloos aanvoelde en mijn bestaan pijnlijker aanvoelde dan ooit tevoren. Ik trok me terug bij familie en de kleine vrienden die ik had. Dit komt omdat ik me schaamde voor wat ik doormaakte. Natuurlijk wist ik op het moment dat ik door een depressie ging niet echt dat ik depressief was, ik voelde me gewoon extreem vermoeid, lusteloos, misselijk en diepbedroefd.

Ik wist pas dat ik na een paar maanden depressief was toen iets in me - ik zou graag willen denken dat het God was die tegen me sprak - me voor het eerst in dagen een douche liet nemen en naar de dokter ging. De dokter keek me aan en stelde meteen vast dat ik klinisch depressief was. Ik weet niet waarom, maar hierdoor voelde ik me nog erger. Ik voelde me zwak, hoe had ik mezelf kunnen laten bezwijken aan depressiviteit. Het zorgde ervoor dat ik mezelf nog meer haatte. Ze stelde voor om naar een therapeut te gaan en gelukkig heeft de universiteit waar ik naar toe ga in het gezondheidscentrum therapeuten voor studenten zoals ik.

Mijn eerste dag was een beetje ongemakkelijk omdat ik niet het gevoel had dat het nuttig zou kunnen zijn. Maar ik ben naar al mijn sessies geweest en zeggen dat mijn leven een ommekeer heeft gekregen, zou een understatement zijn. Ze leerde me hoe ik mijn gevoelens moest evalueren en hoe ik de negatieve gevoelens die ik van mezelf had, kon tegengaan. Ik gebruik deze tools bijna dagelijks en soms meer dan eens per dag. Ik was zelfs in staat om te achterhalen waarom falen zo'n slopende angst voor mij is. Omdat ik opgroeide, verloor ik mijn identiteit, ik werd ‘Sarah the smart girl’ en nu, omdat ik dit niet waarmaakte, voelde ik me een niemand zonder identiteit. Ik was mijn academische carrière en niets anders, goede cijfers halen was de manier waarop ik mijn waarde afmelde en zelfs toen ik die ‘goede cijfers’ haalde, voelde ik me nooit goed genoeg.

Mislukking - nu noem ik het het grootste wonder van mijn leven, want ik heb gefaald en mijn leven is niet geëindigd, dus ik denk dat ik meer ben dan alleen slechte / goede cijfers. Ik ben meer dan mijn angsten. Ik ben een dochter van onze hemelse Vader en daardoor ben ik voldoende.