Verbinding…

Ik genoot van een rustige ochtend, gekruld onder de warme dekens, lasend, een puppy aan mijn voeten en een kat strak tegen mijn ribben geklemd. Ik las een stuk over het menselijk maken van God en een stuk over creativiteit. Er waren elementen over beide die waar klonken en me a-ha-momenten gaven. Het zette me ook aan het denken over verbindingen.

Ik sta constant versteld van het feit dat bijna elke actie die we ondernemen, lijkt te gaan over het vinden van verbinding. Nu weet ik dat er kluizenaars en kluizenaars zijn, maar ik blijf volhouden, zelfs zij proberen verbinding te vinden met iets, zo niet iemand ...

Verbinding ... terwijl ik de verhalen van “Otherland” lees en meegesleept in de ideeën van mythen en overleveringen ... terwijl ik de dekens dicht tegen zich aan trek in hun half verminkte nest dat een indicatie is van mijn kronkelen en toch verlangen om een ​​soort van orde te vinden . Terwijl ik lees en lees om anderen te vinden die iets soortgelijks hebben meegemaakt en die mij misschien begeleiden tijdens mijn reis. De begeleiding waar ik zo naar verlang in mijn stille eenzaamheid.

Geliefden, echt of ingebeeld, zijn weggevallen. Weigeren om met mij verder te gaan op deze reis. Hun reis was te beladen met zijn eigen gevaren, ze konden geen deel uitmaken van de mijne. De gedrapeerde poot van de reddingshond die troost naar me zoekt, niet wetende dat mijn troost van haar komt en toch ben ik er vrij zeker van dat we op sommige avonden niet sterk genoeg zijn om meer te doen dan in ons bed te trillen.

Vrienden, of degenen die beweren te zijn, die de tekst niet beantwoorden, niet omdat het ze niet kan schelen, maar omdat ik ofwel niet genoeg heb gegeven, of ze zijn verstrikt in hun eigen drama's en ellende ... Ik strompel verder in deze duisternis weer alleen.

Verbinding… Ik wens het en zoek het, maar zoals zoveel anderen is het vluchtig, vaag of bestaat het niet. Connection, de zus wiens aandacht wordt overweldigd door haar kinderen en haar carrière, de ouders die verdwaald zijn in het proces van veroudering en verdriet dat ze hebben gekozen, de ex die gevangen zit in zijn eigen pijn en verwarring, de kinderen die op zoek zijn naar hun wegwijzers en de potentiële minnaar die nooit de weg naar mijn deur heeft gevonden vanwege zijn eigen onzekerheden, zijn eigen geschiedenis en problemen met het gevoel van eigenwaarde. Hij schrok van mijn behoeften en verzoeken. Hij weigerde te erkennen dat we misschien balsems voor elkaar waren. Of misschien is dat nog maar eens mijn wensdenken voor… verbinding.

We zoeken verbinding in de dierenvrienden waarmee we ons omringen, in de woorden die we lezen, de wandelingen die we maken, in de natuur waarvan we onszelf hopen te herinneren dat we er deel van uitmaken, in de gedachten die we op de pagina plaatsen ... We zoeken verbinding. Bij het vermenselijken van onze goden, de projecties van onze verlangens op anderen, de wens naar iets dat overstijgt, dat is meer ...

De streek van de vacht ... is het eigenlijk gewoon een ander wezen dat op zoek is naar oercomfort van ons en geloven we echt dat het ‘mindere’ wezen is dat ... ’mindere’? Hoe zit het met de dochter die beweert contact met ons op te nemen maar weken achtereen met weinig meer dan tekstberichten gaat, of de zoon die weigert enige vorm van relatie te erkennen? Hoe zit het met de broeder die zo verwikkeld is in de omgang met zijn eigen gezin, dat hij geen bekwaamheid of idee heeft van mijn behoeften? Heb ik hem niet hetzelfde aangedaan toen mijn gezin nog jong was?

En oh, de potentiële minnaar ... degene die ik hier bij mij wilde zijn in fysieke zin en spiritueel ... hij geloofde niet dat hij hier voor mij kon zijn op een andere manier dan fysiek en daarom koos hij ervoor om helemaal niet aanwezig te zijn . Is dat de ultieme daad van vriendelijkheid van zijn kant of de wortel op de stok van iemand die een soort spel speelt, zowel met mijn behoeften als met zijn eigen problemen?

Verbinding… ik blijf ernaar zoeken. In de 14-jarige jongen die ernaar streeft een verschil te maken in een fictief verhaal, maar is hij echt zo anders dan mijn 47-jarige vrouwelijke zelf die gewoon erkend en begrepen wil worden? Ik wil iemands favoriet zijn. Iemands vreugde en genot terwijl ik vreugde en genot in hen vind. Waar is dat verband? Is dat niet waar we allemaal naar op zoek zijn in een of andere vorm?

Verbinding ... is dat niet waar religie over gaat? Een god vermenselijken, proberen ‘gemaakt te worden naar Zijn beeld’, in de hoop dat we een handeling of een zin kunnen vinden die ons de geheime code waardig of op de hoogte zal maken die ons in de geaccepteerde groep of bevoorrechte positie zal brengen? We willen ergens bij horen, ergens ...

Al dit gepraat over het vinden van je eigen geluk van binnen, niet vertrouwen op anderen om je te vullen of naar beneden te halen, en toch hoor je tegelijkertijd dat niets belangrijker is dan relaties ... Ziet iemand anders de tweedeling hier? Ben ik te onwetend om te begrijpen hoe u met beide schijnbaar tegengestelde idealen kunt werken? Wat mis ik?

Ik weet zeker dat ik vaak het gevoel heb dat ik de verbinding mis.

100 redenen waarom ik van je hou, vriendje